Toevallig kwam ik terecht op deze website. Wat er dan bij mij gebeurt is dat ik onmiddellijk mogelijkheden zie. Ik ben al een jaar of vijf bezig meer bekendheid te geven aan de dwangstoornis en alle verschillende verschijningsvormen daarvan. Dat doe ik met als doel dat mensen zelf weten wat er aan de hand is en dat ze sneller de juiste diagnose en de juiste behandeling krijgen.
Er is nu een website www.OCDnet.nl met alle informatie, er is www.ocdcafe.nl een mogelijkheid voor online contact door app-groepen en onlinebijeenkomsten en met mijn boek Vals Alarm heb ik inmiddels ook minstens 10.000 mensen bereikt. Bovendien heb ik er een aantal malen op tv over mogen vertellen en zijn er veel interviews en ook twee podcasts. Wat wil een mens nog meer?
Onrust
Nou een gewoon mens misschien niks, maar iemand met de vorm van dwang die ik heb is pas rustig als álle mogelijkheden zijn gerealiseerd. ‘Maar dan ben je nooit rustig’ kun je daartegenin brengen en dat klopt helaas. Rust is een staat van zijn, die ik niet makkelijk bereik. Onrust is kenmerkend voor de dwangstoornis, ook wel OCD genoemd. Obsessive-compulsive disorder.
Obsessies zijn hardnekkige, steeds terugkerende gedachten, voorstellingen of impulsen, die zich opdringen en die je maar niet van je af kunt zetten. Ze geven angst of andere lijdensdruk. Compulsies zijn de mentale of uiterlijke handelingen die je doet m de onrust te verminderen. In tegenstelling tot wat nog vaak beweerd wordt is de onrust niet altijd angstig. De obsessieve onrust kan ook meer onbestemd van aard zijn. Vergelijk het met wat je voelt als een schilderij scheef hangt, alleen dan veel sterker. Dat is niet bedreigend, maar het voelt niet goed.
Als ik iets kwijt ben, ook al weet ik 100 procent zeker dat het niet belangrijk is, dan kan het toch voelen alsof de bodem uit mijn bestaan is gevallen.
Dit type onrust wordt wel Not Just Right Experiences (NJRE) genoemd. Vergelijkbaar daarmee zijn Feelings of incompleteness. Dingen moeten volledig zijn, perfect, er mag niks missen. Ook daar is vaak geen sprake van een angst, maar wel degelijk van onrust. En niet een beetje ook. Als ik iets kwijt ben, ook al weet ik 100 procent zeker dat het niet belangrijk is, dan kan het toch voelen alsof de bodem uit mijn bestaan is gevallen. Als een gevoel van desintegratie. Heel onaangenaam, maar niet beangstigend. Dat streven naar volledigheid heb ik met veel dingen. Ik noem het wel eens een mentale vorm van hoarding.
Hoarding is ziekelijke verzamelzucht en vooral bekend van televisieprogramma’s, zoals “Mijn leven in puin’. Als je zoekt op internet dan krijg je dit soort plaatjes.
Ideeën
Zo ligt mijn hoofd vol met ideeën en plannen. Ik weet niet precies waarom ik dit soort foto’s zo prettig vind om naar te kijken. Misschien omdat het dan relatief nog meevalt met mijn innerlijke chaos. Maar goed. Ik had deze website, Meerovermedisch.nl gezien, zag mogelijkheden te vertellen over de dwang en dan ben ik pas rustig als ik daaraan toegegeven heb. Hiermee geef ik niet het goede voorbeeld, want beter is het de onrust te weerstaan.
Maar patiënten vinden het wel vaak fijn, dat ze niet de enige zijn, die moeilijk weerstand kunnen bieden aan die drang het in orde te maken. Dus verstandig is het niet, maar ons gedrag wordt sowieso maar weinig gestuurd door verstand. Het gevoel is veel sterker. Daarover heb ik ook nog het nodige te vertellen. De ene mogelijkheid is nog niet gerealiseerd of er dient zich al weer een andere aan. Ook dat is typisch voor dwang. Oplossingen werken maar heel even.
Oh, wat is dit ‘fijn’ om te lezen na een poosje googelen. Ik was al een overdenker, maar sinds een recente indrukwekkende en stressvolle ziekenhuisgebeurtenis, ben ik continu bezig met dwangmatig situaties uit het verleden in mijn hoofd na te pluizen – liefst totaal onbenullige. Waar stond de bushalte bij de eerste afspraak? Hoe liep ik naar de lift? Ben ik daarmee klaar, dan pesten mijn hersenen me gewoon weer verder. Hoe ging het eerste telefonische consult, wat werd precíes gezegd? Hoe lang duurde die afspraak? En nóg onbelangrijker: daar tussendoor wil ik ook precies weten in welk appartement we… Lees verder »
Ja, dat noemen we Not Just right experiences dwang. Het moet goed voelen kloppen etc. In mijn boek staat er heel veel over, want het is inderdaad de vorm van dwang die ik ook heb.
Het beste is er zo min mogelijk aan toe te geven en de onrust te verduren Dan neemt het wel weer af.
Bel me anders maar.
Beste Menno, ontzettend bedankt voor de reactie. Ik heb je boek gekocht, en aan de slag gegaan met ‘verduren’. Dat, in combinatie met de tijd, lijkt er voor te zorgen dat het ietsje minder is. Af en toe in volle hevigheid terug, en dan weer een poosje niet. Ik hoop dit uiteindelijk een dalende trend zal zijn, en zo niet, dan zal ik zeker hulp inroepen. Nogmaals dank!
graag gedaan