Dit blog is ook te beluisteren op soundcloud
De heer van der Staaij, fractievoorzitter van de SGP heeft een brief gepubliceerd in de Wall Street Journal met als titel: ’In the Netherlands the doctor will kill you now’. Het is een begin van een internationale campagne, waarin opgeroepen wordt tegen de Nederlandse praktijk van euthanasie in opstand te komen. Van der Staaij richt zich overigens niet alleen op de euthanasie, maar noemt ook meteen het voltooid-leven wetsvoorstel.
Dat laatste erbij halen is pure stemmingmakerij, want bij dat wetsvoorstel is juist sprake van hulp bij zelfdoding zonder dat er een dokter aan te pas komt. Het laat wel zien, dat een belangrijk nadeel van dat wetsvoorstel is, dat het een negatief licht gaat werpen op euthanasie. Euthanasie is nog maar net een beetje geaccepteerd in Nederland en in de rest van de wereld nog lang niet. Een voorstel dat nog veel verder gaat zal de acceptatie van euthanasie geen goed doen.
Van der Staaij heeft dat goed door. Al direct in het begin van zijn brief presenteert hij de euthanasiepil bij voltooid leven als een logisch gevolg van de euthanasiepraktijk in ons land.
Toen ik over de ingezonden brief las werd ik er onpasselijk van. Niet in het minst door de titel van de brief. ‘In Nederland maakt de dokter je nu dood.’ Beneden alle peil. Kennelijk vindt van der Staaij, dat het doel de middelen heiligt. Ik hou niet van dergelijke heilige verontwaardiging. En ik vind al helemaal niet, dat die je het recht geeft uit naam van christendom zo respectloos uit te halen naar artsen, die de moeilijke taak op zich nemen mensen met ondraaglijk en uitzichtloos lijden te helpen. Hoe kun je zo voorbijgaan aan wat dit betekent voor mensen, die in dergelijke omstandigheden verkeren? En hoe kun je zo weinig denken aan hoe dit is voor nabestaanden van mensen, die euthanasie ontvingen.
Iedereen mag geloven wat hij wil, maar een geloof zo intolerant en oordelend ten aanzien van andersdenkenden is niet mijn opvatting van christelijk. Wat gaat collega-blogger Bram Tjaden daar dan anders mee om. In zijn column over zijn eerste euthanasie schrijft hij: ‘De laatste jaren is bij mij het besef gegroeid dat het in de tijd waarin we leven belangrijk is om de verschillen die er tussen mensen nu eenmaal altijd bestaan te overbruggen.’ Dat lijkt mij veel meer in overeenstemming met christendom dan de brief van Van der Staaij.
Ik vroeg me ook af of het eigenlijk wel kan voor een fractievoorzitter: in buitenlandse kranten oproepen tot verzet tegen de Nederlandse praktijk. Stel, dat een andere fractievoorzitter zich in een buitenlandse krant erover zou beklagen dat we hier geen shariawetspraak hebben en zou oproepen dáártegen in opstand te komen?
Ik vond die vergelijking in eerste instantie te ver gezocht, maar ik kon bij langer nadenken eigenlijk geen wezenlijk verschil ontdekken.
Wat me in de weerstand tegen euthanasie vaak verbaast, is dat mensen soms minder moeite lijken te hebben te kiezen voor deelname aan een oorlog, waarbij jonge levenslustige mensen kunnen omkomen dan voor euthanasie waarbij ondraaglijk en uitzichtloos lijdende mensen op eigen verzoek geholpen worden hun lijden te beëindigen. Er wordt opgekomen voor mensen, die daar helemaal niet van gediend zijn. Maar goed: Als je dat toch wilt doen doe het dan fatsoenlijk en hou het buitenland erbuiten.