Toen ik 17 was had ik een dagboek. Al heel snel werd dat een probleem. Ik moest alles opschrijven wat er in me omging en als er dingen veranderd waren, dan moest ik dat ook weer opschrijven en ook bij de passage zetten waar ik het inmiddels veranderde had beschreven. Dat was het begin van mijn dwangstoornis, maar dat wist ik toen nog niet.

Ik moest eraan denken, omdat ik nu voor de tweede keer terug wil komen op een blog. Eerder schreef ik Sorry Menzis, naar aanleiding van een onjuistheid in de blog Menzis gelooft. Nu wil ik wat aanvullen betreffende Pondje, mondje.

Al dat schrijven in de dagboeken heb ik alleen kunnen stoppen door ze allemaal te vernietigen en niks meer op te schrijven. Ik hoop dat dat met blogs niet nodig wordt.

Maar goed. De leefstijlgeneeskunde.

De strekking van de blog was natuurlijk dat mensen vaak ten onrechte verantwoordelijk gesteld worden voor zaken waar ze weinig of niks aan kunnen doen. En dat ik me zorgen maakte of dat ook niet zal gaan spelen bij het leefstijlmanifest. Daarna noemde ik een aantal dingen die me niet geruststelden.

Inmiddels is daarop gereageerd door Martijn van Winkelhof, de initiatiefnemer. Hij was uiterst vriendelijk en gaf aan dat het hem speet, dat er kennelijk onduidelijkheden waren die ruimte laten voor mijn twijfels. Hij heeft contact opgenomen met het Nederlands Innovatiecentrum voor Leefstijlgeneeskunde. Als ik het goed begrijp, zullen zij komen met een verklaring waarin ze ingaan op de zorgen. Ik waardeer de manier waarop Martijn hiermee omgaat zeer. Ik voel me haast wat schuldig, nou zeg maar helemaal.

De reactie van ‘Je leefstijl als medicijn’ was wat… laten we zeggen geëmotioneerder. Onder andere met een blog op hun website waarin geconstateerd wordt dat ik de weg kwijt ben. Ik moet wat minder argwanend zijn en het positieve nieuws meer omarmen.

Nu was dat juist wat ik in eerste instantie had gedaan. Ik heb het manifest ondertekend en zelfs anderen opgeroepen te ondertekenen. In mijn blog zet ik uiteen waarom ik later twijfels kreeg. Ik hoop van harte dat die twijfels nergens voor nodig zijn. Dat de betrokkenen handelen uit goede bedoelingen en met enthousiasme, geloof ik onmiddellijk. Maar ook goede bedoelingen kunnen verkeerd uitpakken. Ik wou dat dat anders was, maar dat is helaas niet zo. De jeugd-ggz is ook met goede bedoelingen overgeheveld naar de gemeentes. De ROM is ook met goede bedoelingen ingevoerd en Menzis en de achttien instellingen hebben ook goede bedoelingen met hun idee voor belonen van prestatie. De vraag is alleen of de goede bedoelingen ook werken.

Ik hoop, dat die vragen besproken kunnen worden in een goede sfeer. Overigens is er ook al contact met de heer Tilburg, voorzitter van de stichting ‘Uw leefstijl als medicijn’, gaande. Ik geloof, dat we elkaar wel gaan bereiken.

Het is niet mijn bedoeling nu expert te worden in de leefstijlgeneeskunde. Bovendien is Désirée Hairwassers dat al, kreeg ik door toen we naar aanleiding hiervan contact hadden. Indrukwekkend zoals ze op de hoogte is. Dan leg ik het mooi bij haar en Jim Faas, die zich er ook al druk over maakt, zag ik op Twitter. Ik vrees dat de discussie over leefstijlgeneeskunde nog weleens groot kan worden.

Ik moet me daar niet helemaal in storten en op alles en iedereen reageren, wat ik vervolgens allemaal weer moet opschrijven. Dat is echt beter van niet. Sprak hij welgemoed.

PS> “Wim Tilburgs heeft mij aangegeven, dat zijn stichting helemaal los staat van het innovatiecentrum voor leefstijlgeneeskunde, geen subsidie ontvangt en bekostigd is uit eigen middelen. Er gaat zeker het nodige geld om in de hele leefstijlbusiness, maar nu net niet bij zijn stichting. die vanuit een ideaal is opgezet om mensen te helpen. Juist daarom heeft het hem erg onaangenaam getroffen, dat zijn stichting in een kwaad daglicht werd gesteld., althans zo is dat door hem ervaren. Ik heb aangegeven dat het zeker niet mijn bedoeling is geweest zijn stichting verdacht te maken en dat ik oprecht betreur dat het hem heeft gekwetst. Ik heb hem wel aangeraden op de site wat duidelijker te maken dat er geen verband is met het innovatiecentrum, anders dan dat hij sommige mensen van daar soms om advies vraagt.
Ik hoop, dat hiermee voldoende duidelijkheid gegeven is.
En ik had nog vergeten me te verontschuldigen voor het veroorzaakte ongemak en gevoelens van gekwetst worden.
PPS> Het innovatiecentrum heeft een persbericht doen uitgaan.
Daarin geven ze meer openheid van doel en geen verband met de overheid en dergelijke. Dank daarvoor.
Waar ik niet helemaal gerust op ben is hoe zij het doel van gedragsverandering naar een gezondere levensstijl willen nastreven.
“We weten dat betere beschikbaarheid van gezond voedsel en slechtere beschikbaarheid van ongezond voedsel o.a. door suikertaks en armoedebestrijding effectief kunnen zijn. Dat moet de overheid doen.
We weten dat je richten op het individu geen blijvende verandering teweeg brengt, althans dat is wat ik uit diverse bronnen verneem. Het gaat niet om de werkzaamheid van veranderen van leefstijl. Het gaat om de vraag wat een effectieve manier is om dat te bewerkstelligen”.
In het persbericht zeggen ze dat ze individuen zeker niet aansprakelijk stellen voor het krijgen van een aandoening. Ik neem aan dat dat is om de schijn van dikkebultgeneeskunde weg te nemen.
Maar worden mensen wel verantwoordelijk gesteld voor het al dan niet slagen om die leefstijl te veranderen? Daar ben ik nog verre van gerust op.
gepubliceerd op Medisch Contact op 24 september 2018

Menno Oosterhoff

Psychiater, spreker en schrijver van het boek Vals Alarm.