Met mijn kinderen zit ik in de Walibi-bioscoop. Plotseling wordt de film onderbroken. Is er een dokter in de zaal?
Na dertig jaar werkzaamheid in de psychiatrie is mijn kennis van spoedeisende somatische geneeskunde niet meer je dat, maar ik meld me toch. Het personeel reageert opgelucht en brengt me bij een zichtbaar benauwde man. Ik zou hem een andere dokter gunnen, maar die is er niet.
‘Kijk naar vitale functies’, komt uit een allang verlaten kamertje in mijn geest omhoog borrelen. Pols en ademhaling. Meer voor de vorm voel ik de pols, want de benauwdheid alleen al is voldoende reden om een ambulance te laten komen. Zo ver gaat mijn kennis nog wel. De man wordt allengs grauwer, en ik ook, maar gelukkig arriveert snel een ambulance met van dat koelbloedige personeel. Zij nemen onmiddellijk het heft in handen en in minder dan geen tijd ligt de man beademd en wel in de ambulance, die met gillende sirene naar het ziekenhuis vertrekt.
Mijn kinderen vinden me een held, van het personeel krijgen we vijf bonnen voor een consumptie, maar ergens in mij knaagt er iets. Ik ben iets vergeten, maar wat? Opeens weet ik het. De schrik slaat me om het hart. Eén vitale functie vergeten te controleren: de polischeck. Niet nagegaan met welk ziekenhuis zijn zorgverzekeraar een contract heeft. Stom, stom, stom. Een kunstfout. Dat mag een moderne arts niet overkomen. Eerst de polis, dan de pols.
Bovenstaand voorval is verzonnen en een beetje aangedikt voor het effect. Framen heet dat, geloof ik. De polischeck bestaat nog niet en komt misschien ook wel niet.
Maar wat is wel het geval? De minister wil artikel 13 wijzigen. Dit artikel verplicht zorgverzekeraars ook zorgaanbieders waarmee ze geen contract hebben te betalen. Niet het volle pond, maar wel minimaal 80 procent. Daardoor heeft een patiënt met een naturapolis een zekere vrijheid om zijn eigen arts te kiezen.
Reuze onhandig bij het sturen van de zorg, vinden zorgverzekeraars. De minister is het met hen eens. Voorstanders wijzen op de betere beheersing van de kosten. Tegenstanders vrezen een toename van de macht van de zorgverzekeraar en verlies van vrije artsenkeuze. De VVAA is een van de tegenstanders en heeft een petitie geopend, die in korte tijd al door 73.000 mensen is ondertekend. De patiëntenfederatie NPFC is geen principieel tegenstander, maar wil een verplichting om vooraf te controleren of de hulp wel vergoed wordt. Dat is dus die polischeck. De KNMG zet in op het behoud van een betaalbare restitutiepolis.
De vereniging van praktijkhoudende huisartsen houdt woensdag 4 juni een werkonderbreking. Maar of deze artikelwijziging nu doorgaat of niet, verzekeraars zullen steeds meer invloed krijgen op de zorg. De polis die je hebt wordt dus steeds belangrijker. Ik ben bang dat we Amerika achternagaan. Daar heb je trouwens als arts ook nog eens een hele dure beroepsaansprakelijkheids- en rechtsbijstandspolis nodig. Dus eerst de polis, en dan de pols. Ik zou er maar vast aan wennen.
