Als mijn theorie klopt, dan leidt deze column tot hoge kijkcijfers. Welke theorie? Dat we ondanks de enorme beschikbaarheid van informatie over seksualiteit toch geïnteresseerd blijven in meer. Ik heb zelfs een verklaring: de hersenkernen die hierbij betrokken zijn, zijn veel ouder en krachtiger dan het beschavende dunne laagje cortex. En dat het een evolutionair voordeel biedt, hoeft ook geen betoog.
Voor iemand die ertoe geneigd is seks nog met een x te schrijven vind ik het nog steeds een uh … ietwat ongemakkelijk onderwerp. Niet zozeer in algemene zin, maar wel als het gaat over mijn persoonlijke interesse.
Toen ik net studeerde (1973) was er een studium generale met volgens de aankondiging een openhartige Zweedse film over seksualiteit. De zaal was afgeladen!1 Een dag later stond in de universiteitskrant dat het een experiment was geweest en dat de deelnemers gefilmd waren om hun reacties op de inderdaad nogal uh …, kuch, uh … ‘openhartige’ scenes vast te leggen. Dat leidde tot de nodige onrust onder de bezoekers. Later werd bekendgemaakt dat het verzonnen was. Mensen die de vertoning niet hadden bijgewoond, vonden het een kostelijke grap. Mensen die er wel bij geweest waren, konden er hooguit om lachen als een boer met kiespijn. Ja, daar hoorde ik bij. Wat ik helemaal beschamend vond was dat ik mezelf, na het lezen van het nieuws dat het gefilmd was, had wijsgemaakt dat ik daar niet alleen naar toe was gegaan vanuit persoonlijke nieuwsgierigheid maar ook omdat ik als aankomend arts van deze kant van het menselijke bestaan op de hoogte moest zijn. Professionele interesse dus. Onzin natuurlijk want colleges over andere onderwerpen bezocht ik zelden.
Maar ik begin erover omdat ik vind dat we in de psychiatrie te weinig aandacht besteden aan seksuele disfunctie als bijwerking van het gebruik van met name antidepressiva.2 Prevalenties van wel 50 procent worden genoemd. Een jonge vrouw die behoorlijk opgeknapt was op deze medicatie, had hier fors last van. Toen ze daarvan melding maakte bij haar psychiater kreeg ze min of meer te horen dat ze blij moest zijn dat ze niet depressief meer was en niet moest klagen over zo’n kleinigheidje.
Ik hoor of zie bijna nooit dat er pogingen worden ondernomen deze bijwerking tegen te gaan, terwijl die mogelijkheden er wel zijn. Maar ze zijn weinig bekend. Zelfs op de onvolprezen website antidepressiva.nl is over de behandeling van bijwerkingen niks te vinden. Niks, nada, noppes. Ik heb psychiater Christiaan Vinkers, die deze site samen met apotheker Roeland Vis maakte, al benaderd. Hopelijk gaan ze hier snel iets aan doen en anders zal ik het op ocdnet.nl zetten. Ik ga ervan uit dat dat hun eer te na is, maar hoe dan ook: de informatie komt binnenkort beschikbaar. Wedden dat de toeloop op die site dan net zo groot wordt als destijds bij de Zweedse film. Allemaal professionals natuurlijk die het willen weten voor hun patiënten.
Voetnoten
- Destijds was de beschikbaarheid van dergelijke films vele malen kleiner dan nu.
- De naam suggereert dat deze medicatie alleen bij depressies worden gebruik, maar dat is onjuist. Zie dit eerdere blog.
https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/antidepressiva-zijn-geen-antidepressiva.htm
